Mount Cook, Lake Pukaki, Tekapo en Christchurch
Blijf op de hoogte en volg Danielle
26 Januari 2017 | Nieuw Zeeland, Mount Cook
We houden het weerbericht goed in de gaten, want de zon is nodig om de mooie meren Lake pukaki en Lake tekapo op hun best te zien. Deze meren kleuren namelijk uitzonderlijk blauw. Doordat de zon op het water schijnt en de meren bestaan uit extreem fijn gemalen rotsdeeltjes van gletsjers is het water dus super blauw.
Ook kan je vanaf deze plekken de hoogste berg van Nieuw-Zeeland zien, de Mount Cook. Met een hoogte van 3754 meter steekt hij overal bovenuit, behalve als er wolken voor zitten natuurlijk. Dus wij hoopte op mooi weer. We stonden weer vroeg op, omdat het weerbericht aangaf dat het 's ochtends vooral zonnig werd, maar niets was minder waar. We werden wakker en het was bewolkt, koud en aan het regenen.. wat nu? Dan maar een dagje relaxen en hopen dat het morgen wel echt goed weer zou worden. We gingen naar een soort van spa met hotpools in de omgeving en hebben eigenlijk lekker een dagje niets gedaan. Op de terugweg zochten we een mooi plekje bij het meer uit. Dit was zeker weten de beste gratis plek, want we hadden prachtig uitzicht over het meer, met een hele mooie zonsondergang. We duimde voor het slapen gaan nog voor goed weer en gingen vroeg op. Die nacht was het zo ontzettend koud! Ik had tijdens het slapen een trainingsbroek, een thermoshirt en een trui aan. Daarnaast hebben we allebei een tweepersoonsdekbed (omdat het eigenlijk een vierpersoons camper is) en nog was het koud. Ik werd gewoon wakker van de kou, mijn hoofd was zo koud dat ik hem helemaal had ingepakt in mijn trui en dekbed, ik kon amper ademen, haha. Uiteindelijk bleek dat het maar 0 graden was die nacht, maarrr...dit was ergens goed voor toch? Jaaa, zeker! We werden wakker met het meeste mooie uitzicht ever! Wauw! Zon! En kijk wie daar staat? Mr. Mount Cook himself! De wolken waren verdwenen! Eindelijk zon! Hiiyaaa!
We wilde super graag de Hooker valley wandeltrack lopen. Dat is in het National park van Mount Cook en met zon zo ontzettend prachtig mooi! Wauw wat geweldig dit! Ik heb nog nooit zo'n mooie omgeving bij elkaar gezien. Overal waar je keek was het mooi! 360 graden wonderschone natuur, werkelijk waar fantastisch! De wandeling was super goed te doen en heerlijk in het zonnetje. Later hebben we nog lekker bij de mooie meren in de omgeving gestaan. Lake tekapo is zo speciaal omdat er van november tot december heel veel gekleurde bloemetjes bloeien, echt een fantastisch kleurrijk gezicht. Helaas waren ze al uitgebloeid, maar het uitzicht was er niet minder om. Wat een prachtige dag. Dit was wel echt even genieten hoor. We sloten deze mooie dag af met een biertje in de zon en vertrokken alvast naar Ashburton, waar we gingen skydiven ;)
In Ashburton kan je net zoals bij de meren Pukaki en Tekapo prachtige sterren bekijken, maar zoals verwacht werd het super bewolkt en ging het weer regenen. Omdat je in Ashurton ook kon skydiven hadden we dat voor de dag daarna gepland. We hadden eerlijk gezegd niet verwacht dat het door zou gaan, maar dat ging het wel! Aangezien alles steeds geannuleerd werd vanwege het slechte weer, waren we nog een beetje huiverig en durfde we niet te enthousiast te zijn. Maar op het moment dat wij onze skydivepakjes aantrokken, de tuigjes werden aangesnoerd en we van die prachtige mutsjes opkregen, keken we elkaar aan en wisten we dat het door ging. We kregen uitleg over de sprong en wat je precies daarboven moest doen en toen ging het toch echt gebeuren!
We vlogen in een klein minivliegtuigje naar een hoogte van 12000 ft! Dat is 3658 meter hoog, hoger dan de Mount Cook :) In het begin was ik niet zo zenuwachtig maar hoe hoger we gingen hoe meer kriebels ik kreeg. Ik had het al eens gedaan op Texel, voor Mike was dit de eerste keer. Ik wist hoe vet het was, maar deze keer was het echt anders. Ik maakte het meer bewust mee voor mijn gevoel. Ook was het veel hoger als de vorige keer en ging ik als eerst. Ik werd super strak vast gemaakt aan mijn instructeur. Hij zei dat als het zover was ik mijn voeten alvast op het balkje buiten het vliegtuig moest zetten. Toen het deurtje open ging zette ik beide voeten op het balkje.. dat was al spannend op zich, want je moet dan een klein beetje voorover buigen om erbij te komen. Ik voelde het balkje onder mijn voeten en de keiharde wind in mijn gezicht, ik keek naar beneden en dacht oke, nu gaan we! Ik verwachtte eigenlijk dat we direct zouden springen, maar het duurde veel langer. Daar zat ik dan op het richeltje van een gamel vliegtuigje..De spanning gierde door mijn lijf, ik kan niet meer terug. Ik ga serieus uit een vliegtuig springen.. voor de tweede keer in mijn leven en ik leg al het vertrouwen in een Finse instructeur die ik nog maar een half uur ken. O my god, ik ben knettergek!haha...en toen hoorde ik de instructeur in mijn oor roepen: " 3, 2, 1, ready? GO! " Aahhhh! We spongen met een salto uit het vliegtuig en ik voelde de kriebels in mijn buik! Een beetje dezelfde kriebels zoals in een achtbaan. Hij tikte op mijn schouders en ik deed precies wat hij had uitgelegd. Mijn armen open en doen alsof je zweeft. We maakten meerdere rondjes en vlogen in de lucht! Dit was echt geweldig! Wat een uitzicht, wat een kick! Heerlijk! De parachute ging godzijdank open en naar meerdere pirouettjes hangend aan de parachute kwam ik Mike en zijn instructeur ook nog tegen.. haha! Heee, wie hangt daar nou naast me in de lucht? Haha, het is mijn lieve vriend aan roze parachute. Al lachend en zwaaiend zweefde we naast elkaar. Ik riep: " En, hoe vind je het? Gaaf hé? Ik zag twee duimen de lucht in gaan en een ongelofelijk grote glimlach: "Geweldig" zei die. Na een mooie vlucht landde weer veilig op de grond. Wat is dit toch geweldig! Mike vond het ook helemaal te gek. Wat een fantastisch verjaardagscadeau! :)
Vanuit hier zijn ons laatste dagen aangebroken. We wilde eerst nog naar Kaikoura, daar kan je het hele jaar door walvissen spotten, maar dit was nog wel 5 uurtjes rijden. We besloten om deze dag in te vullen met een nature cruise in Akaroa dichtbij Christchurch. Hier kan je ook veel wilde dieren spotten, zoals zeehonden en dolfijnen. We besloten op een gratis camping te gaan staan. Na een hele heftige nacht met veel storm en regen, werden we wakker van een zeer luid alarm. Wat was dat? Het leek een tsunami alarm.. Ik zei tegen Mike: " wat voor een alarm is dat? Welke dag en tijd is het?" We stonden namelijk vlakbij het water dus het zou goed kunnen dat het zoiets was. Aangezien het half 8 op zondagochtend was leek het mij een onlogisch moment voor een alarmtest. Ik sprong uit bed en ging snel even buiten kijken. Werkelijk waar niemand wist wat het was.. maar eerlijk gezegd waren er alleen wat verwarde toeristen op straat, want verder was het uitgestorven. Ik wilde echt weten of we ons zorgen moesten maken of niet, dus ik liep naar het politiebureau, dat eerder op een woonhuis leek dan een politiebureau maar goed, er was niemand daar. Hmmm, vreemd. Één van de toeristen dacht dat het een alarm was voor de brandweer.. dat zou logisch kunnen zijn aangezien ik ook een brandweerauto had zien rijden. Heel rustig reed ie voorbij zonder spoed ofzo. Verder was er niemand in het spookstadje aanwezig. We gingen nog maar even proberen te slapen.. en ik moet je zeggen, dat slaapt toch niet zo heel gerust hoor. Dat is best spannend.
Uiteindelijk werd ook dit boottripje geannuleerd vanwege het slechte weer en bleek dat het alarm inderdaad voor de brandweer was. Een beetje oldschool methode, maar ja zo gaat dat hier.
De laatste dag hebben we onze camper ingeleverd en nog een beetje Christchurch bekeken. Veel is hier verwoest door de aardbevingen die hier hebben plaatsgevonden. We sluiten Nieuw-Zeeland af met een Maori optreden inclusief haka en Mike als leider van onze groep, haha wel grappig! Dus daar is de haka foto dan, Mir ;)
En nu verlangen we naar zon op Fiji!
Tot de volgende blog weer :)
Bula, Bula Fiji!
-
26 Januari 2017 - 05:11
Davy:
Dat alarm doet me denken aan die vakantie in Luxemburg hé Mike? -
26 Januari 2017 - 05:38
Mike:
Hahah ja inderdaad dave. Dat vertelde ik daan ook al. Alleen toen dachten we niet aan een tsunami. -
26 Januari 2017 - 06:36
Bob,Irene En Melle:
Geniet vd laatste daagjes, en we duimen voor zon voor jullie!
Dikke kus -
26 Januari 2017 - 16:19
Anita En Anja:
Wat is de aarde toch prachtig, als je alles van jullie leest en de foto's bekijkt.
En dan hebben jullie eigeniljk nog maar een gedeelte van de planeet gezien.
Bijzonder mooi allemaal. Wel naar dat jullie het zo koud hebben gehad, zat er geen kacheltje in? Enfin de regen ligt nu hopelijk achter jullie en kunnen jullie de laatste dagen nog van de zon genieten.
Wij hebben genoten van alle reisverslagen. -
26 Januari 2017 - 19:30
Alinda:
haha ik dacht ook gelijk aan Luxemburg!
-
26 Januari 2017 - 20:05
Elly En Steven :
Gaaf lijkt ons dat zo'n sprong naar beneden als je dat durft, wat heldhaftig van jullie!!en dan vanaf zo'n hoogte, brrr wij van ze lang zal ze leven niet haha maar goed van jullie, kicken en een gigantische ervaring rijker. Weer genoten van je verhaal, heel veel fun verder met prachtig weer op de Fiji eilanden, zal weer prachtig foto's opleveren.
Dikke XXX -
27 Januari 2017 - 15:19
Mirjam:
Voor nog geen miljoen ga ik op zo'n balkje staan! Hoewel....da's toch wel heul veel geld. Maak er 1,5 van en ik zal het overwegen, hahaha. Heftig hoor! Maar wat een kick moet dat geven. Stoer dat jullie ook dit weer gedaan hebben.
Ka mate, ka mate, ka ora, ka ora! ;-) Hebben jullie ook nog moeten "neuzen"?
Ik wens jullie op Fiji alle zon van de wereld! Heerlijk even bijkomen als afsluiter van deze super toffe prachtige reis.
XXX -
30 Januari 2017 - 15:24
Bas:
Mike, jij gaat deze haka thuis ook een keer doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley