Juiste versie: Vast op de Filipijnen

“Stuck in paradise”

Even een Corona update:

Vandaag zouden we eigenlijk naar huis gaan. Vrijdag 20 maart om 7 uur ‘s ochtends zouden we weer op Nederlandse bodem aankomen, dachten we.

Maar niets is minder waar. Nu zitten we vast op de Filipijnen.

We zijn niet de enige en het kan zeker erger, al wil je op een gegeven moment toch graag weer naar huis. Naar familie en vrienden.

We zijn juist naar een eiland gegaan die een ziekenhuis heeft en meer faciliteiten. Maar ook eentje met een internationale luchthaven en een immigratie bureau zodat we eventueel onze visum kunnen verlengen indien dat nodig is.

Maar met ons gaat het goed, we zijn niet zielig. We hebben een goed verblijf, lieve mensen om ons heen, voldoende eten&drinken en... genoeg wc papier, haha! En als je vast zit dan maar hier.

We willen wel graag terug en proberen alles wat mogelijk is. We hebben de ambassade/ buitenlandse zaken al ingelicht, gebeld en gemaild. Ook de luchtvaartmaatschappijen waar we mee vliegen. Niemand reageert of laat ons iets weten. Ze hebben zelfs de Nederlandse ambassade in de Filipijnen gesloten.
We houden de website in de gaten, maar niemand verteld ons wat we het beste kunnen doen.

We zouden vandaag dus vliegen vanaf Cebu (centrale eiland) naar Singapore en van Singapore met Lufthansa naar Duitsland/Nederland.
Maar de tweede vlucht naar Duitsland is geannuleerd. De eerste gaan we missen.

We hebben veel mensen gesproken en gebeld met de boottransport. Er gaat nog een vrachtschip, maar die laten geen passagiers meer toe. We mogen voorlopig niet naar Cebu worden vervoerd met de boot. Maar als dat zou kunnen zitten we daarna misschien wel vast op Cebu airport of Singapore airport.
Dat is ook geen pretje.
En, dan zit je met heel veel mensen in een hele kleine ruimte. Iets wat niet echt bevoordelijk is voor de gezondheid.

Tot nu toe krijgen we geen antwoorden en zijn we hier een beetje aan onze lot over gelaten. Zo voelt dat in ieder geval. Echt een bizarre situatie.

Maar we wel zitten vast op het paradijs. Het is hier heel mooi. Proberen toch nog een beetje te ‘genieten’ en er het beste van te maken. Ik ben er wat relaxer onder heb ik het idee. Maar Mike wil gewoon alles geprobeerd hebben wat we kunnen en dat doet ie echt heel goed. Maar we kunnen niet meer doen dan dat we gedaan hebben. Mike en ik zijn een goed team samen. Gisteren hebben we het hele eiland rond gereden om nog tot een oplossing te komen. Maar die is er nu eventjes niet.

Ik denk wel veel aan de mensen hier. Toerisme is hun inkomen en ze hebben dat echt nodig om zichzelf te voorzien van de eerste levensbehoeften. Gelukkig zijn wij er nog en geven we voorlopig nog geld uit om de lokale bevolking nog wat te helpen. Soms geven we mensen die het nodig hebben wat extra geld zodat rijst kunnen kopen.

Op dit moment zijn veel restaurants, winkeltjes en ook de tours gesloten.
Er is sinds gisteren een avondklok ingesteld, niemand mag tussen 20 uur en 5 uur nog de straat op.

We weten voorlopig nog niets en ook niet wanneer we weg kunnen. Het enige wat we kunnen doen is afwachten...

Maar wie zal het zeggen, misschien is dit allemaal wel nodig om onze wereld te redden ?

Ik heb nog wat blogs geschreven over mijn bestemmingen de afgelopen vakantie.
Misschien leuk om die toch nog te delen :)

Dus volgende berichtjes gaan gewoon weer over de prachtige reis die we hebben mogen maken. Daar ben ik heel dankbaar voor. Want wat is dit een fantastisch land zeg!

Overigens is het hier 7 uur later, misschien handig om te weten.

Ik wens jullie het allerbeste. Wees lief voor elkaar en doe verstandig.

Liefs en knuffels (op afstand).

Salamat!

>>> Volgende reisverslag Siargao